ARDITA JATRU: Heshta dhe unë, kaq e pata


-->
Heshta dhe unë, kaq e pata
Muaj mjalti gjithmonë nuk do ketë
Një mbrëmje vjeshte të vonë u vrava
Dhe tani lexoj të tjerë poetë

Ka lumenj që thahen dalëngadalë
E më pas të kujton se ç’ish aty dikur
Por ka pastaj lumenj të rrëmbyer
Që thellë tyre fshehin një qivur

Besomë, mike, tjetërkund mos rrëfé
Një trishtim në shpirt po më pikon
E humba fjalën, ma vodhën për bé
E as të vdes më nuk gjej kohë.

Tăcut-am şi eu, atât mi-a fost

Tăcut-am şi eu, atât mi-a fost
Luni de miere nu vor fi în veci
Într-o seară de toamnă am fost omorâtă
Şi acum citesc alţi poeţi

Sunt fluvii ce-ncet se usucă
Şi-apoi ţi-aminteşti ce e viu
Sunt şi fluvii cu valuri nebune
Ce ascund în adânc un sicriu

Crede-mă, prietenă, şi nu povesti
O tristeţe-mi picură-n suflet
Mi-am pierdut cuvântul, l-au furat
Nici să mor nu mai prind timp.