Veronica
D. Niculescu (l. 4 maj 1968, Pitești, Rumani) prozatore dhe përkthyese e njohur
rumune, autore e disa romaneve dhe vëllimeve me tregime.
Do të doja të shihja një herë në lajme, një herë
të vetme, se si nga shumë viktimat e një aksidenti automobilistik, zgjidhet të
vihet nën lupë e të shtrydhë lotë një njeri që s’ka fëmijë në shtëpi. Një njeri
që ka në shtëpi një qen. Një njeri që ka në shtëpi një derrkuc Guineje. Një
kanarinë. Një lule në parmak. Ose, edhe më mirë: një njeri të cilin nuk e pret
askush askurrë. Nuk e pret as të gjallë, nuk do ta presë as të vdekur. Njeriu që
s’do të jetë kurrë i denjë për një tregim. Njeriu që s’ngre peshë.
I shkruaj këto në mbrëmje, pasi shoh
televizorin, pastaj pyes: po vallë jo për këtë ekziston letërsia? Që të
shkruash:
Njeriu, të cilin e pret
në shtëpi një kanarinë
Do ta përfytyrojmë atë njeri. Do të zgjedhim një
njeri mes atyre që s’bien në sy, si unë e si ti, aq të rëndomtë, saqë nga largësia
ku ndodhemi nuk shquhet veçse një ravijëzim i paqartë, një trajtë e vagët, me
puls. Me mendjen tek përshkrimi, do të joshemi të përdorim, - duke u larguar me
kujdes nga emisionet e lajmeve, - dy tipare të huajtura nga një libër, sepse na
pëlqejnë aq shumë dhe se u përshtaten tani, për gjithmonë, të gjorëve që do të
vdesin: mbase dikur pat kënduar me violinë dhe pat pasur një mi të bardhë. Por
do ta mbajmë veten. Do të mjaftohemi vetëm me: ky njeri ka në shtëpi një kanarinë.