Kujtimit të Jorgjie Velos
Ndofta
pak e mbajnë mend Jorgjien sot. Atë mexosopranon e bukur me atë zërin e rrallë.
Dhe patjetër që akoma më të pakët janë ata që e dinë fatin e saj dhe mënyrën
tragjike se si vdiq. Pas mbarimit të Liceut në Tiranë, Jorgjies i doli bursa
për të vazhduar studimet e larta në Konservatorin e Bukureshtit. Ajo e priti me
shumë gëzim këtë. Rumania seç kishte një histori të ngjashme me atë të
Shqipërisë. Sidomos pushtimet romake dhe ato turke i afronin shumë këto dy
vende. Ne kishim Skënderbeun, një hero që i bashkoi princët shqiptarë, dhe rumunët
një shekull e gjysmë pas tij nxorën Mihai Trimin, që bashkoi tri principatat,
duke mbetur kështu si simbol kombëtar për atë popull. Bukureshti, buzë lumit Dëmbovica,
degë e Danubit, që ishte bërë kryeqytet qysh nga viti 1659 (nën sundimin e
princit Gheorghe Ghica / Gjika), me ndërtimet, kishat mesjetare dhe njerëzit e
shquar të shkencës dhe kulturës, ishte një qytet i madh dhe plot gjallëri.