Elida Rusta: Poezi/i

Născută în orașul Tropoja din Nordul Albaniei, absolventă a Universității "Luigj Gurakuqi" din Shkodra, este profesoară de literatură și vicepreședinte a asociației Femeia Albaneză în Lume. A publicat volumul Një mijë vjet Ajkunë (O mie de ani Aicuna – unul dintre personajele principale feminine ale Eposului Vitejilor), primit cu entuziasm de critică și de cititori.

De ceva vreme

(Ka do kohë)

Nu scriu despre dragoste,

scriu doar despre tine.

De ceva vreme te lovesc cu păsări

bucăți le fac, dar n-ajung la tine.

De ceva vreme, în serile cenușii

zac să te am.

Nuferii lui aprilie

(Zambakët e prillit)

Aș fi vrut să scot pentru tine două fraze în versuri

Să fac două poezii într-UNA

Aprilie e atât de frumos când vorbește despre sine

Eu îl iubesc în tăcere

Suflarea-mi iese doar în patul său

Căci aprilie nu știe decât să mângâie

Să se roage: ”Pentru ochii tăi, fată,

lasă-mă să mă-ntind în patul tău să-ți miros ochii

Să cresc!”

Aprilie știe că nu se râde cu gura

Nici cu mușchi de față

El e atins de briza sufletului

Se închină iubirii

Eu deloc nu mă plictisesc până atunci

Mă-ndrăgostesc zilnic

În afară de frumoasă, sunt și obraznică

Lalelele lui aprilie le vreau doar pentru mine

Nu pot ocoli luna aprilie

Chiar o iubesc!

Rexhep Shahu: Dy fjalë për librin ”Një mijë vjet Ajkunë”

Janë të tepërta këto dy fjalë përcjellëse, për librin “Njëmijë vjet Ajkunë” të autores Elida Rusta, botuar nga Shtëpia Botuese “Klubi i Poezisë”, Tiranë, por le të rrinë si modë a si traditë edhe për këtë libër 

Poezia e këtij libri nuk merr asnjë ngjyrë e nuancë nga këto fjalë, aq sa mund t’i jap unë me sytë e mi ndonjë ngjyrë shtesë ylberit.

Por ndihem i nderuar që shkruaj këtë përcjellje se ngjaj si lajmës që trokas në derën tuaj dhe lajmëroj se po vjen një poete e re, një zonjë, që boton vonë duke mos humbë asgjë, që e ka latue për kohë të gjatë vargun, ia ka terë ujin dhe na zgjon e na kujton se sa shumë kena vdekë përditë e përvjet e na hiç nuk e dimë. Na thotë që të harrojmë, e në jetë të mbajmë kujtimet. Na kujton pa mëshirë, pa dhimbje, e cila tashmë mallin e ka bërë gur, se na jena një grumbull me zhgënjime, me andrra të preme përgjysmë, me ndjenja të fikuna, me gjysmë përshëndetje të belbëzume me za të voktë e të qorruem mëngjeseve. Kjo poete vjen dorë për dore me Migjenin.

Elida Rusta dhe libri saj “Njëmijë vjet Ajkunë” besoj do të jetë befasi e këndshme.