Belfjore Qose: "haosul ce mistuie sute de flori / kaosi që djeg qindra lule"

Cercetăroare a literaturii și poetă, doctor în filologie, lector universitar, născută în anul 1985, absolventă a Facultății de Istorie și Filologie a Universității din Tirana, autoare a unor lucrări științifice apreciate, precum “Cum se creează realitatea literaturi albaneze contemporane pornind de la informarea mediatică„, ”Nuvela albaneză contemporană”, „Terminologia în edițiile dedicate eseului”, ”Tradiția și etnia ca impiedicare a alterării în romanul ‘Cercuri‘ de Martin Camaj” etc.

Mărgele negre în firul uitării

(Rruaza të zeza në fillin e harresës)

Tu ai irosit timpul nostru

Fără cuvinte, în reci tăceri

Ai dăruit vidului zilele noastre albe

Am fi putut fi o iubire de copilași

Lumină ce ține trupurile suspendate

Cât de tare, mai mult decât pe Domnul

Care se ivea între respirațiile noastre

Ai iubit neantul liniștit

Adormirea conștiinței

Haosul ce mistuie sute de flori răsărite în tine.

Belfjore Qose: Poezi/i

Studiuese dhe shkrimtare lindur në vitin 1985, lektore pranë Departamentit të Letërsisë, në Universitetin “A. Moisiu”, Durrës dhe në disa universitete të tjera, Belfjore Qose u diplomua në “Gjuhë – Letërsi” në Fakultetin e Historisë dhe të Filologjisë në Universitetin e Tiranës, ku më vonë mbrojti Masterin me Mikrotezën “Shtresa fantastike, imagjinare në romanin “Kënga Shqiptare” të K. Trebeshinës” dhe mori titullin “Doktor i shkencave”. Ka marrë pjesë në shumë konferenca shkencore brenda dhe jashtë vendit, me punime (“Si krijohet realiteti i letërsisë bashkëkohore shqipe nisur nga informimi mediatik”, “Fantastikja si shpëtim nga realiteti dhe kaosi i vlerave në romanin ‘Kënga shqiptare’ të Kasëm Trebeshinës”, “Tregimi bashkëkohor shqiptar”, “Amullia emocionale në tregimin e D. Lawrence ‘Aroma e krizantemave’”, “Tradita dhe etnia si parandalim i tjetërsimit në romanin ‘Rrathë’ të M. Camajt”, “Terminologjia në botimet për esenë”). Shkrime të saj janë botuar në shumë revista të rëndësishme kulturore e shkencore.

Rruaza të zeza në fillin e harresës

Ti e bjerre kohën tonë

Pa fjalë, me heshtje të ftohtë

Ia fale vakumit ditët tona të bardha

Mund të kishim qenë dashuri fëmije

Dritë që mban pezull trupat

Sa fort, më shumë se Zotin

Që shfaqej mes frymimeve tona

Ti deshe hiçin e qetë

Përgjumjen e ndërgjegjes

Kaosin që djeg qindra lule të çelura në ty.