Nëna
Ngadalë, çapitu, ngadalë,
Mos shkelësh, pa dashur, nënoke
Mbi farat që krahin si valë
Mes qiellit e kësaj toke!
E ndrojtur më je në vështrim,
E lumtur në shpirt, gjithsesi -
Veç bari ta njeh çdo mendim,
Dhe ylli si quhesh e di.
Formular
- Emri dhe mbiemri?
- Unë.
- Vitlindja?
- Viti më i ri:
Kur dashuroheshin
prindët e mi.
- Prejardhja?
- Lëroj e mbjell
Atë shpatin atje pranë pyjeve.
Njoh të gjitha dojnat.
- Profesioni?
- Dashuroj fushën.
- Prindët?
- Kam vetëm nënë.
- Emri i në nënës?
- Nënë.
- Ç'punë bën ajo?
- Pret.
- Ke pasur
ndonjë proces gjyqësor ndonjëherë?
- Kam ndenjur disa vjet i mbyllur
në vetvete.
- Të afërm jashtë shtetit, ke?
- Po. Tim atë. Të varrosur
në dhe të huaj. Në vitin 1945.
Betim
Mihail Emineskut
E di, dikur në mes të natës,
A, mbase dielli kur të lindë,
Do fiken sytë e mi të lodhur
Mbi të Tijn’ libër, që di të bindë.
Ndofta ahere do kem arritur
Në mes të librit, që është i rrallë,
Por mos e mbyllni ashtu, papritur,
Sikur të qënkej ndonjë qepallë.
E lini hapur, si një dritare -
Që djali, a vajza të bëjnë punë,
Të mos e heqin nga dora fare,
Të shkojn’ më tej nga ç’bëra unë.
Në mos dëgjofshin edhe ata,
Fjalë stërgjyshësh me oshëtimë,
Ma vini librin si një nënkrejse
Me tërë pyjet e tij - buçimë.