O convorbire fără titlu

 

Din experiența unei personalități de prim rang – Corneliu Vlad

 

Ziarist şi autor de cărţi, Corneliu Vlad este membru al Uniunii Scriitorilor din România şi membru al Uniunii Ziaristilor Profesionisti din Romania.

După absolvirea Facultăţii de Filologie de la Universitatea Bucureşti, în 60 de ani de carieră gazetărească, a publicat câteva zeci de mii de ştiri de presă, articole, reportaje, comentarii şi analize ale vieţii şi politicii internaţionale, în ziarele “România Liberă”, “Curentul”, “Cronica Română”, “Realitatea românească” etc. şi în revistele “Lumea”, “Contemporanul”, “Match Bucureşti”, “Flacăra”, “Luceafărul”, “Literatorul”, “Clipa”,“Balcanii şi Europa”, “Natiunea”, “Timpul – 7 zile” etc.

A fost, înainte sau după 1989, editor al publicaţiilor “România Liberă”, “Lumea”, “Curentul”, “Cronica Română”, redactor şef la Agerpres şi director general al agenţiilor de presă Inforusia şi East Mass Media.

Corespondent al presei române în Vietnam şi Laos, apoi în Elveţia, Austria, Germania, corespondent al agenţiei France Presse la Bucureşti, trimis special de presă la Oficiile ONU de la New York, Geneva şi Viena, la UNESCO, OSCE, NATO, Tratatul de la Varşovia, Consiliul Europei şi Parlamentul European.

A călătorit, ca ziarist, în câteva zeci de state din Europa, America de Nord şi de Sud, Asia, Africa şi a colaborat la publicaţii, agenţii de presă, posturi de radio şi de TV din ţară şi din străinătate.

Este autorul cărţilor “Când luptătorii îşi curăţă armele”, “Vietnamul cel de toate zilele”, “Vom trăi în anul 2000”, “Lumea, în mişcare, încotro?”, “Generalul Lebed, vecinul nostru”, “Reconcilierea”, “Cuba, zece sfidări”, “Iranul, la rece”, “Rusia, după URSS”, “Şi totuşi, Revoluţia Româna”, “Holograma Europa” (în colaborare cu dr. Radu Golban), “Crimeea schimba lumea”, “Cavalerii noilor Apocalipse”, “Planeta Rusia”. 

Revista Haemus: Dragă domnule Corneliu Vlad; dacă răsturnăm o vorbă populară, am putea spune „cine se declară specialist, ăla e”. Mai este loc pentru cuvântul specialiștilor autentici, cel puțin în presă? 

Corneliu Vlad: Specialistul este azi, cumva, pentru omul de rând, ce erau înainte conții, baronii, prinții etc. Specialistii sunt sau ar trebui să fie aristocrația intelectuală a lumii moderne. Nemții, austriecii, își spun Herr Doktor, italienii Dottore, noi ne spunem Domnul Inginer, o vecina îmi zice Dom Profesor, fără să fi predat vreodată la vreo școală. (E adevărat că doctori în științe avem astăzi mai mulți ca în întreaga noastră istorie culturală. Nu mai comentez.) „Decât ca” tabla de valori a zilei e vraiște. Un sportiv (pardon, un fotbalist), o „parașută” (scuzați vorba proastă), un „formator de opinie” sunt infinit mai populari la marele public decât somitățile științifice, artistice, literare. Mi-am întrebat prietenii feisbucisti ce poet, ce prozator de azi le plac. Marin Preda. Bine, dar el e „de ieri”. Alții? Cărtărescu. Ce ai citit de el? Tăcere. Ei, dac-ar mai scrie despre fotbal prozatorii de azi, ca Eugen Barbu, Ion Băieșu, Păunescu, Vadim sau Fănuș Neagu, altă făină poate s-ar măcina. Ar mai pune mâna lumea și pe câte vreo carte de-a lor.

... njëlloj sikur po u jepet jetë

„... Mësimi i tyre nuk zbulohet dot nga mendimet e ca njerëzve që hulumtojnë me cektësi; as nuk e tregojnë atë mësim, si disa të tjerë, sikur të jetë një mësim njerëzor. (...) ndjekin doket e vendasve edhe në veshje, edhe në të ngrënë dhe në llojin tjetër të të jetuarit, por shfaqin një jetë të mrekullueshme dhe që pranohet nga të gjithë si e paparë. Jetojnë në vendet ku janë lindur, por si të huaj; marrin pjesë në gjithçka si shtetasit, por të gjitha i durojnë si të huaj; çdo vend i huaj u është atdhe, e çdo atdhe u është tokë e huaj. Martohen si të gjithë njerëzit dhe lindin fëmijë, por nuk i hedhin foshnjat. E shtrojnë tryezën për të gjithë, por jo edhe shtratin. Janë në trup, por nuk jetojnë sipas trupit. Jetojnë në tokë, por janë shtetas të qiellit. U nënshtrohen ligjeve të caktuara nga shteti, por, me mënyrën e tyre të të jetuarit, ngadhnjejnë mbi ligjet. I duan të gjithë, por nga të gjithë përndiqen. Nuk i njeh njeri, por ndëshkohen, vriten, por fitojnë jetën. Janë të varfër, por pasurojnë shumë, u mungojnë të gjitha, por në të gjitha u del e u tepron. Janë të nëpërkëmbur, por janë të lavduar nga ato përulje, shpifet kundër tyre, por u rijepet nderi. I mundojnë, por bekojnë, i shajnë, por nderojnë. Bëjnë mirë, por ndëshkohen si keqbërës, dënohen, por gëzohen njëlloj sikur po u jepet jetë”.

Nga Letra për Diognetin (Aleksandrí, Egjipt, 190-200)

Hierarkia e meritës dhe e punës

(Tabletë)

Ashtu si trupi i njeriut, edhe ai i mbarë shoqërisë shëndoshet e gjallërohet vetëm përmes punës. Kur kjo e fundit shpërfillet apo, ca më keq, del nga skena, pasojat negative shumohen.

Për aq kohë sa ishte e qarkuar nga fshatra, të populluara prej njerëzish të zellshëm, baza e Romës ishte e gjerë dhe ushqehej nga toka.

Kur Lacioja dhe Italia u shkretuan për shkak se pjesa dërrmuese e popullsisë parapëlqeu politikën dhe po kërkonte “panem et circenses” nga qeveria, ushqime e veshmbathje nga të ardhurat publike, baza e piramidës u kthye përmbys, me majën poshtë. Të gjithë donin të sundonin dhe të mos punonin. Kësissoj Perandoria u gjunjëzua para disa popujve vërtet barbarë, por të organizuar shumë më mirë se sa romakët në rënie.