Poezi/i
1
Është ora të ikim Sokrat,
ne të kthejmë patkonjtë,
të tjerë të bëjnë sikur jetojnë,
por askujt s’i është e qartë
kush shkon drejt më së mirës.
Mbërriti shpejt perëndimi i Quazimodos
e shpejt do t’u hiqemi sysh kandrrave,
por në kërcimin e fundit në terr -
loti i penduar
që s’mundëm ta perceptojmë
muzgun e Dahaut,
e të shumë gjërave të tjera kurrë të përjetuara,
e plot të tjerash kurrë të përfunduara,
të pendimeve kurrë të ardhura
e të krimeve kurrë të rrëfyera,
dhe dënesën e shurdhër
të një grushti të shtrenjtësh
të mbijetuar nëpër tokë.
E timpul să plecăm, Socrates
să ne-ntoarcem potcoavele
să se prefacă alţii cum că trăiesc
dar nimănui nu-i e clar
cine se duce spre cel mai bine.
Ajuns-a repede apusul lui Quasimodo
rapid vom dispărea din privirea păduchilor
dar la ultimul dans în beznă –
lacrima pocăită
ce nu l-am putut percepe
amurgul din Dachau
şi multe altele niciodată trăite
şi multe altele niciodată încheiate,
a regretelor niciodată venite
a crimelor niciodată spovedite
şi vaietul surd
a unui pumn de oameni scumpi
supravieţuiti prin pământ
2
Gjendet gjithmonë
dikush që derdh lot
nën trekëmbëshin
e tiranit,
gjendet gjithmonë
kush epshohet.
Midis orgjisë
- xhelati
që ndjen
njëlloj
prej lotit dhe orgazmës.
Dhe unë
që më në fund
shkoj të prehem
në strofullën e mëkatit.
Se găseşte mereu
cineva care plânge
sub triunghiul
tiranului
se găseşte mereu
cine să se aprindă de pofte
În toiul orgiei
- călăul
care simte
la fel
şi de la lacrima
şi de la orgasm
Şi eu
Care în sfârşit
mă duc să(-mi) adun oasele
în vizuina păcatului.
3
Shpëtomë, o Zot, nga obsesioni i vështrimit
të mbërthyer mbi kutizën postare,
banesë e ngashërimit të mesazheve
të mbështjella me qefin.
Shpëtomë, o Zot, nga dihatja e hapit të telegramit
të postuar nga varreza e largët.
Salvează-mă, Doamne, de obsesia privirii
pironită pe cutia poştală
căsuţă a plânsetului veştilor
învelite în qefin.
Salvează-mă, Doamne, de gâfâitul pasului telegramei
trimisă de îndepărtatul cimitir.
4
Jam duke ju çuar në litar, por ju mbeteni inertë;
jam duke ju vetëtuar, por ju jeni të verbër;
unë ulërij, ulërij, ulërij, por juve ju mungojnë veshët,
jam duke ju përvëluar dhe zjarri po ju arrin tek sytë
por ju, copa mermeri, vazhdoni të mbikëqyrni meteorët,
të kërkoni armikun në planete të tjerë
e derisa flaka s’u ka plasur retinën
si të luajtur vazhdoni t’i këndoni kiametit tuaj.
Vă duc la spânzurătoare, dar voi rămâneţi inerţi
lovesc cu fulgere, dar voi sunteţi orbi
eu urlu, urlu, urlu, dar vă lipsesc urechile
ard şi focul vă ajunge aproape de ochi
dar voi, bucăţi de marmură, continuaţi să observaţi meteoriţii
să vă căutaţi duşmanul pe alte planete
şi până ce flacăra nu v-a plesnit retina
ca nebunii îi tot cântaţi propriei distrugeri.
6
Nëna ime ndjehej frikshmërisht keq
dhe e mësova prej një udhëtari 6 muaj më pas;
daja qe transferuar në qiell
dhe munda ta di një vit më vonë prej një shoferi;
porta e shtëpisë sime qe thyer,
kush më spiunonte tash është president
dhe munda ta marr vesh dy vjet më pas
prej një gazete të ricikluar.
Atdheu im po shpërbëhej
dhe m’u njoftua prej TV- së të tjerëve,
haluçinacionet e mia ishin ç’helmuar,
të mbeturat të akulluara,
por pasqyra ishte e thyer
dhe shpirtkënaqur s’mund t’i numëroja rrudhat.
Mama mea se simţea înfricoşător de rău
am aflat-o de la un călător, cu 6 luni mai târziu
unchiul se mutase la cer
am putut afla după un an de la un şofer
poarta casei mele se spărsese
cine mă spiona acum e preşedinte
le-am aflat după doi ani
de la un ziar reciclat.
Patria mea se dizolva
m-au anunţat televiziunile altora
halucinaţiile mele-şi pierduseră otrava
cele rămase îngheţaseră.
dar oglinda era spartă
şi cu sufletul satisfăcut nu-mi puteam număra ridurile.