Horia Gârbea (Horia Gërbea), shkrimtar i
shquar bashkëkohor rumun, inxhinier e doktor shkencash, lindur më 10 gusht 1962
në Bukuresht, autor dramash, komedish, vëllimesh poetike, veprash shkencore,
romanesh, esesh, kritikash letrare; përkthyes i njohur i Shekspirit. Anëtar i Komitetit drejtues të Bashkimit të Shkrimtarëve
të Rumanisë, drejtor i Teatrit të Damaturgëve Rumunë.
do të jem
(voi fi)
nuk dua të
të takoj në një rruginë
mbuluar me degë
bredhash
nuk dua të rrimë
në ndonjë mullar
madje as në
pllajën ku
vallëzon titania me
xhindet
madje as në
bregun e lodhur të
detit
dua të të ndjek
në një qytet të vjetër
e të koklavitur
me rrugë të ngushta
kufizuar nga varrezat
ku të shumtët
nuk varrosen nën tokë
por nën mbetje të vdekurish të tjerë
se kalojmë nëpër tunele
për të cilët dihet kaherë
që janë dyndur nga fantazmat
dhe spektrat
s’mund të numërohen
se rrimë pranë shoshoqit
në katedrale me stola
të lyer nga besimi
dhe të krisura nga
tinguj këmbanash
me luspat e dyshemeve
shqyer
nga orë qiellore
e vajtime organosh
vetëm kështu do të
mësoj
sërish
se je ëngjëlli im
i freskisë dhe i
heshtjes
dhe do të të
kundroj fshehtas
nga fashat e shiut
mbi shkallë kaq të moçme
sa s’i pranon as bari
ndërsa e diela do të
jetë
një shtatore e gjallë
mbi urën e qytetit
duke fanitur një
gogol
grotesk dhe
pa kurrfarë
identiteti
ëndrra e harruar
(visul uitat)
në këtë ëndërr
ka mbetur një ëngjëll e aq
si hija e një
balone mbi një plazh të shkretë
e bota është shpërbërë
dhe ështe zhdukur
drejt një trualli
që s’e di askush
në këtë ëndërr
vetëm ëngjëlli im
dhe makthet e mbledhur
bëjnë një botë
për të cilën luftoj
me mendime të
shpërndara e mëkate
por ëndrra e çuditshme është ngjizur
veç prej ngjyrash të vagullta
s’ka fjalë
do vdes a do zgjohem
siç nuk do të
kisha dashur
e sigurisht
s’do ta mbaj mend
shenjat e kalimit
(semnele trecerii)
petalet e lules
nuk ruajnë asnjë gjurmë
nga dhjetra gjallesat
që janë ulur
mes tyre
as katedralja
nuk ka
mbi pllakat e
hijesuara
në ajrin e saj të
freskët
asnjë gjurmë
nga ëngjëjt
që e kanë përshkuar
por ka gjallesa
siç ka edhe ëngjëj
ua dëgjoj gumëzhimën
ua kuptoj fëshfërimën
e ndër të gjitha gjallesat
një flutur e vetme
më hyn nga dritarja
një ëngjëll i vetëm
më kalon mes ëndrrash
e nuk më le
të paktën një hije
një yll mbi rrugë
(o stea pe alee)
do të doja
të të mbaja në krahë
që të shoh
gjithë ëndrrat e tua
si ca filma muzikorë
nuk do të mërzitesha kurrë
kur të përsëriteshin
do t’i mësoja
të gjitha shprehjet
dhe të gjitha këngët pëmendësh
çdo rrahje zemre
e jotja
do të jetë një tjetër pjesëz
do t’i di së shpejti
aq mirë
sa të mund të hidhem
brenda ëndrrave të tua
për të luajtur ndonjë rol
do të luaj shumë mirë
me gjithë talentin
që t’i meritoj duartrokitjet
ritmike të pulsit tënd
dhe gjithë ëngjëjt e tu do të mblidhen
të më shohin
e të më japin çmime
në të gjitha shfaqjet
kur të vdes
do më gdhendin një yll
në rrugën e yjeve
do shkelësh mbi të
ndërsa unë do ta ndiej hapin tënd
si një rrahje zemre
më shumë
disa pyetje
(cîteva întrebări)
si
ti je vdekja ime
dhe pse je kaq e
bukur pse
i ke sytë kaq
shkëlqimtarë
e të njomë pse
buzët e tua
ndritin në terr
pse ke duar kaq të
buta
dhe lëkurën kaq të
fisme
sa pa të prekur fare
ndiej përmes saj
regëtimën e një
tjetër gjaku
ti je vdekja ime
po pse s’erdhe
më herët
do të të kisha pritur
në shkallë me një
buqetë trëndafilësh
mbase do të kishim
vallëzuar
me atë këngën
që më pëlqente
ndoshta do të kishim pirë shampanjë
në qytetin e zgjedhur prej teje
pse erdhe
tani
si një fqinjë e
këndshme
që kërkon hua
një lugëz sheqer
pse tani kur s’
mund të të pres
siç
e do rasti
e as nuk mund të të
ndjek
nëpër udhët e
lagjes së çuditshme
që e shihja në ëndërr
mes pagjumësish
po meqë erdhe
pse s’më thua
asgjë pse nuk
pranon
as një gotë me ujë
që mund të ta jap
e pse
s’më kërkon të vij
me ty deri tek
bukinisti i cepit
ku librat e mi
dhe të tutë
janë zverdhur prej kohësh
nën pluhurin erëmirë
të fjalëve tona
bregu tjetër
(celălalt țărm)
kur të mbërrijmë
në skajet e detit
dhe zoti do të na
shohë
si ca nxënës të
vonuar
do ta porositë
ëngjëllin
të na pyesë
ku jeni endur
dhe ç’i keni këto
këto plagë nëpër duar
se s’keni ecur me
duar
do të përgjigjemi se
jemi shndërruar
në merimanga se tetë
këmbë na janë rritur
falë besimit
që të arrijmë
katër herë më shpejt
në bregun e nxehtë
ku na pret
mëshira e tij si një
det
pa asnjë rrudhë
do të themi se
u plagosëm ndër
guacka
qelqurina e teneqera
u dogjëm me
filtra cigaresh
e zjarre të harruar
duke ditur se uji i
detit
gjithsesi do të na
shërojë
po keni ardhur tepër
vonë
do të tundë kokën
ëngjëlli
as edhe durimi ynë
s’është i pafundëm
ndonëse duket i tillë
as edhe deti nuk
është
i paskaj ndonëse
ashtu duket
e nuk ia sheh bregun
tjetër
ç’doni tani prej nesh
një anije do të
përgjigjemi
një anije që të
notojmë
në detin e
dhimbsurisë së tij
dhe të shohim
nëse ka apo jo një
fund
po sikur të shkruaja
(ce-ar fi să scriu)
po sikur të shkruaja edhe unë
si shumë të tjerë
një poemë dashurie
një poemë dashurie për ty
dhe të përshkruaj ecjen sytë
mënyrën si flet
po sikur të them edhe unë
gjithë ato gjëra
të të krahasoj me një
paradite pranvere
me një ëngjëll
që më prin drejt parajsës
mes rrugëve të ngatërruara
e të rrëpirta të qytezës
pse do të donin të tjerët të dinin
ato që i di vetëm unë
gjithë ç’kam ëndërruar kaq kohë
e as të paktën s’t’i kam thënë
sa e çuditshme dhe ç’mospërputhje
të shkruaj për të tjerët
pas kaq kohësh
që kur të njoh e
që kur s’të njoh
një poemë krenare e foshnjarake
që kurrë
s’do të mund të të
përfshijë
dashi
(berbecul)
pesë vetë
duan të therrin një dash
më e lehta
thotë i pari
është që ju të katër
ta mbani dashin
nga secila këmbë e
unë
t’ia pres gurmazin
i dyti thotë
më lehtë është që ju të katër
ta përmbysni dashin e unë
t’ia ngul hellin drejt-e në zemër
në zemër
në zemër
por edhe më lehtë
tha i treti është
që ju të katër
ta mbani dashin në
vend
e unë t’i fut një
çekiç
bash mes brirëve
ama më e lehtë
tha i katërti është
që ju të katër
të zbytheni pak më tutje
e unë t’i fut
dashit një plumb
në kokë
i pesti nuk tha asgjë
e vështroi dashin
gjatë
dhe me vështrimin e
vet
nisi të fikte
yll pas ylli
derisa dashi
u fshi përfundimisht
nga qielli
Shqipëroi
nga rumanishtja: Ardian-Christian Kyçyku
Botuar së pari në Poeteka