Ioana Crăciunescu: Poezi/i

Matje për një piedestal
(Măsurători pentru un piedestal)

 

Plotësonim gati të gjitha kushtet e kërkuara.

 

Pata pirë në një tryezë me ta.

Natën më kishin sulmuar edhe mua gjallesat

e vogla e të kuqe etur për gjak

(gjak poetik – siç thotë pastruesja)

një gështenjë e ngrohtë në duar aty nga perëndimi i diellit

kur dashuria ik me një veturë nikeli

drejt qytetit?

- Në të perënduar të diellit

(ç’marrëzi)

E gjer edhe mbi urën vigane që ndante

botën time nga e tyrja

patëm kapur miq me karrem e mëmëlige

(peshq për së mbari mbajtur më pas

në një shapkë fëmijësh) kur dashuria ik me një

veturë nikeli drejt qytetit...

 

e megjithatë

tek dilnim nga kisha

 

duke kënduar nën buzë këngë lehtas të mësyshura

duke u drejtuar çakërrqejf mes rojesh e zambakësh

drejt vaporrit tim të pandërtuar

ëndërror

 

askush nuk vinte të më bënte matje për piedestal

askush s’dukej të vinte as nga pas...

 

 

Ngjarje gjahu

(Poveste de vânătoare)

 

... kafshimi i nepërkës

(përfundoi rrëfimtari).

 

Unë e kisha mendjen tjetërkund.

 

Zëri i tij i lodhur, mençuror dhe i mbarë

qe përzjerë me fillin e ujit. Për qejf pata bredhur

me kaprollin tim të rëndë mbi fushë.

E thella heshtje që u shtrua befas me trembi.

Gjaku i zi mbi mëngën e tij më çmeriti

njësoj si kur me lotë i lutesha

të ma tregojë ngjarjen

turbullimi i syve të tij asgjë s’më thosh

ndaj edhe

duke lëvizur kiskën e kapur në kurth

e pyeta:

- Pse ke gjak në mëngë?

 

Me bulëza djerse mbi ballë

duke më kafshuar buzët

me sytë e ngushtuar

 

rrëfimtari ia nisi: Po të kërkoja

……………………………………….

Njëheresh me të dëgjova pëshpërimën e ujit dhe mora vrapin

Me kaprollin tim të rëndë mbi fushë.

 

 

Deliri

(Delirul)

 

Themeluesi i Romës jam unë.

Zbuluesi i Amerikës jam unë.

Shpikësi i aeroplanit

dhe i lokomotivës me avull

jam unë.

 

Zbulova

themelova

shpika.

 

Këtë kapitje prej fund bote

ju lutem të ma kuptoni.

 

Mos

i ngrini më sytë drejt qiellit

mos

kërkoni më.