Pär Lagerkvist: [M’u lejua vetëm…]

Doja të dija

por m’u lejua vetëm të pyesja,

Doja dritë,

por m’u lejua vetëm të digjesha.

Kërkova të pashprehëshmen,

por m’u lejua vetëm të rroj.

U qava,

por askush nuk kuptoi ç’doja

të thoja.