të njohësh
qiellin, do të thotë
të jesh qielli
dhe
ai ti
që flladit
është ujë dhe frymë
ai vend i rrallë
për të cilin ju fal
atë që ka për të ardhur
na e sjell ndërmend
megjithse trupi ndofta nuk është
veçse një kolibe në shkretëtirë
varrosini të vdekurit si farat
zërat
si një qytet prej qelqi
Dituraku
u avit
dhe duke sunduar vetveten, i foli:
- falmë, kjo
dhunti
për të cilën në të vërtetë i denjë s'jam
në vend të vajtimit e të ankimit, vjen
të më bëjë pluhur e hi çdo mendim urrejtjeje, i pastër
vështroj atë që do të më vriste
por ende nuk kam në vete mirësi
as dashuri nuk ka filluar të jetë
për këtë dhunti i / e padenjë qënkam
për ta shprehur,
trupin e kam
të huaj, kundërshtar, dhe rob dhe vëlla
dhe nuk i jap gjumë
dhe nuk i fal ledha
thuamë
kam etje
dhe nuk kam shijuar, si shkëmbi
bëhet mishi dhe vazhdimisht lutem
që vetëm dashuri të jem, përgjigjmu
si të jetoj, tani dhe çfarë të bëj?
ajo e paktë
që kisha për të kryer, i padenjë
e përmbusha aq sa pata mundësi
ç' më mbetet më për të bërë
si të sillem?
thuamë
pra
duke u çuar
plaku i shtriu
drejt qiellit
mishi filloi t'i digjet
dhe gjaku dhe mishi po i digjeshin
dhjetë pishtarë të zjarrtë i flakëronin në pëllëmbë
i pagojë
e këqyrnja si digjej
Eshtë më i gjallë!
dhe ndjeu
se si duke qënë turrë fliste për paqen e thellë
ave, plaku
- i tërë si zjarri qofsh
afrohu
ndize
Shqipëroi Kopi Kyçyku