U ndale
në një vend
të mallkuar nga historia.
Këtu
Kanë vdekur dikur
Dy njerëz
që do të kishin kremuar së afërmi
martesën prej diamanti.
I ke sytë mjegull
dhe cepat e buzëve
paksa lëshuar.
Pas shpinës sate
dikush (mbase era)
fishkëllen lehtë, fare lehtë
lili marlenin.
U bë ftohtë.
Kopsit xhaketën
sikur të vije mbi supe
një këmishë ndëshkimi.
Pëshpërit:
ӂdo vend
i mallkuar nga historia
është një fushë me lulekuqe
që era e përshkon
duke mbajtur në fytyrë
një maskë prej hekuri”.
Muzgu – i kuq dhe i ftohtë
teksa rrëzë murit të berlinit
nuk
qan askush.
As edhe uji
zijan i spree-së.